AAA

W poszukiwaniu efektywnych metod kształcenia uniwersyteckiego

Zbigniew Osiński

Wprowadzenie

Z punktu widzenia gospodarki i społeczeństwa istotne jest, w jakim stopniu polskie uczelnie wyższe wyposażają swoich absolwentów w potrzebne kompetencje. Można odnieść wrażenie, że wskazując na niezadowalające wywiązywanie się uczelni z formułowanych w tym względzie oczekiwań, pomija się decydującą rolę metod prowadzenia zajęć w kształtowaniu kompetencji. Przykładem rozwiązania metodycznego, które powinno być poznawane i dyskutowane w środowisku dydaktyków wyższych uczelni, jest kurs LATINA prowadzony przez Oslo University College.

Szkolnictwo wyższe a kompetencje absolwentów

Trwające obecnie dyskusje na temat konieczności reformy szkolnictwa wyższego w niewielkim tylko stopniu dotyczą metod kształcenia1. Najwyraźniej zapomniano o dydaktyce kształcenia ogólnego, która wskazuje, że to właśnie od odpowiedniego doboru i stosowania metod kształcenia zależy realny przebieg procesu kształcenia - jego sens, wartość, cele i efektywność2. Jest to poważna ułomność tych debat, zważywszy, że stosowane na uniwersytetach metody podające (głównie wykłady i zbliżone do wykładów ćwiczenia) w dużej mierze przyczyniły się do powstania jednego z negatywnych zjawisk, generujących zarzuty kierowane do szkolnictwa wyższego przez środowiska pracodawców. Mowa tu o stosunkowo niskim poziomie kompetencji absolwentów polskiej uczelni - głównie kompetencji językowych, ogólnych (np. umiejętności uczenia się, sprawnego przetwarzania informacji, wszechstronnego posługiwania się techniką i technologią informacyjną oraz komunikacyjną, wykorzystania wiedzy do rozwiązywania problemów) oraz tzw. „miękkich” - osobistych i interpersonalnych (np. umiejętności pracy w grupie, otwartości na zmiany, zdolności motywowania siebie i innych, umiejętności pracy w warunkach stresu, negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów, a także samodzielnego i kreatywnego wykonywania zadań)3. Specjaliści w dziedzinie jakości kształcenia podkreślają, że dla poprawy tego stanu rzeczy konieczna jest zmiana podmiotu dominującego na zajęciach. Nauczyciele akademiccy powinni stać się raczej mentorami wspierającymi studentów niż dostarczycielami wiedzy i egzekutorami jej opanowania, a studenci muszą stać się bardziej aktywni i samodzielni w procesie kształcenia. Postuluje się wprowadzenie takich form zajęć i metod ich prowadzenia, które wspomagają nabywanie przydatnych kompetencji4.

Na uwagę zasługują dwa raporty, które ukazały się w 2008 roku. Dotyczą one stanu edukacji w Polsce, a zawarte w nich uwagi z powodzeniem można odnieść także do kształcenia uniwersyteckiego. We wrześniu 2008 r. fundacja Forum Obywatelskiego Rozwoju oraz Fundacja im. Friedricha Eberta opublikowały dokument Czego (nie)uczą polskie szkoły? System edukacji a potrzeby rynku pracy w Polsce5. Z kolei w grudniu roku 2008 ukazały się Rekomendacje Zespołu ds. Edukacji przy Radzie Rynku Pracy PKPP Lewiatan6, wskazujące na niedostosowanie systemu edukacji do potrzeb rynku pracy. Oba dokumenty przynoszą smutną konstatację: polski system oświaty nie przygotowuje należycie młodych ludzi do wejścia na rynek pracy. Nie chodzi przy tym o umiejętności zawodowe, lecz przede wszystkim o wspomniane już kompetencje „miękkie” (osobiste i interpersonalne), a także ogólne i językowe. Do istotnych barier, utrudniających znalezienie młodemu człowiekowi swojego miejsca na rynku pracy, zaliczono m.in. brak sprawności w przekładaniu wiedzy teoretycznej na działania praktyczne, w wykorzystywaniu technologii informacyjnej do wykonywania różnorodnych, interdyscyplinarnych zadań według określonych standardów oraz brak przygotowania do kształcenia się przez całe życie.

We wspomnianych dokumentach postuluje się m.in. odejście od nauczania encyklopedycznego na rzecz kształcenia kompetencyjnego. W miejsce zapamiętywania całej masy teoretycznych szczegółów powinno pojawić się kształtowanie myślenia analitycznego i syntetycznego, logicznego rozumowania, kreatywności, umiejętności rozwiązywania problemów i podejmowania decyzji, pracy zespołowej, sprawnego komunikowania się w języku ojczystym i obcym. Nie można tego dokonać w trakcie zajęć prowadzonych głównie metodą wykładu lub innymi metodami, w których dominuje aktywność nauczyciela.

Norweski kurs LATINA

Przykładem rozwiązania wspierającego kształtowanie kompetencji, zarówno ogólnych, jak i „miękkich”, jest kurs LATINA (Learning and teaching in a digital world) oferowany przez Oslo University College7 studentom, nauczycielom i bibliotekarzom (ale nie tylko) z całego świata, którzy chcą rozwijać swoje umiejętności edukacyjne w oparciu o wykorzystanie internetu oraz technologii informacyjno-komunikacyjnych8. Zajęcia odbywają się w formie trzytygodniowego szkolenia stacjonarnego. Pierwsze przeprowadzono w 2008 roku. Stosowane podczas kursu rozwiązania metodyczne można bez problemu implementować do codziennej pracy dydaktycznej polskich uczelni. Do podstawowych założeń organizacyjnych kursu LATINA zalicza się pracę studentów w środowisku cyfrowym z wykorzystaniem różnorodnych narzędzi i zasobów internetowych, grupowe - najczęściej - wykonywanie zadań, indywidualizację tempa nauki, nabywanie kompetencji poprzez wykonywanie zadań łączących teorię z praktyką, a także wymagających kreatywności, oraz właściwie wyłącznie organizacyjno-instruktażową i pomocniczą rolę nauczycieli akademickich w procesie kształcenia.

Wszystkie elementy kursu zostały przemyślane pod kątem kształtowania kompetencji edukacyjnych przydatnych w społeczeństwie informacyjnym. Przed przyjazdem do Norwegii student ma obowiązek uzupełnić założone dla niego w witrynie kursu konto poprzez wstawienie własnego zdjęcia i stworzenie opisu swojej osoby, zawierającego od 60 do 100 słów (każde zadanie wykonane musi być w języku angielskim). Następnie powinien tam umieścić esej (500-750 słów) napisany na podstawie wskazanych przez organizatorów artykułów dostępnych w internecie. Esej może być podsumowaniem co najmniej trzech tematów poruszanych w tekstach wybranych z listy lektur lub też może mieć formę polemiki odnoszącej się do jednego tematu wybranego z listy, pod warunkiem, że zawarty jest on w co najmniej dwóch artykułach. Ostatnie z zadań wstępnych polega na wybraniu tematu, który dla danego studenta jest na tyle interesujący, że z ramach kursu chciałby pogłębić jego znajomość (w przypadku tego kursu chodzi o tematy z szeroko rozumianej problematyki edukacji). Celem tych zabiegów jest poznanie studentów (ich edukacyjnych potrzeb oraz kompetencji językowych i ogólnych) przez kadrę kursu, a także wzajemne poznanie się samych uczestników.

Jednym z zadań studentów w trakcie kursu jest prowadzenie blogu9, na którym codziennie dzielą się swoimi spostrzeżeniami na temat pracy wykonanej danego dnia. Zachęcani są do zwracania uwagi zwłaszcza na to, czego nauczyli się od siebie nawzajem, a także do komentowania wpisów pozostałych uczestników. Dzięki temu nauka zawiera komponent refleksji nad jej przebiegiem i uzyskiwanymi efektami. W pierwszych dniach zajęć studenci poznają narzędzia i techniki, które będą wykorzystywali. Każdy dzień kursu poświęcony jest poznawaniu konkretnych zagadnień z zakresu edukacji. Działania opierają się na pozyskiwaniu wiedzy z internetu i przygotowywaniu własnych stron WWW, prezentacji oraz map myśli, które stanowią później podstawę do grupowej dyskusji. Uczestnicy tworzą też dokumenty w serwisie Google Dokumenty10 i dzielą się nimi z kolegami, którzy następnie zamieszczają swoje opinie na blogach. Oprócz tego studenci wykonują szereg poleceń wymagających przemyślenia i zanalizowania znalezionych treści (porównywanie różnych definicji tego samego zjawiska, porównywanie wyjaśnień danego problemu występujących w różnych źródłach, weryfikowanie kompletności i uzupełnianie informacji na dany temat). Przy każdym z zadań studenci muszą zastanowić się nad wybranym tematem, istotą problemu, znaleźć odpowiedni język i formę do wiarygodnego przedstawienia problemu, a także zastanowić się nad najwłaściwszym rozwiązaniem. Teoria traktowana jest jako materiał pomocniczy ułatwiający wykonanie zadań - opanowywana jest przy okazji.

Studenci wykorzystują przy tym m.in. filmy zgromadzone na YouTube11, zasoby serwisu Google Mapy12, portale społecznościowe, różnorodne tutoriale, animacje i prezentacje, internetowe słowniki i encyklopedie13 oraz różne witryny ukazujące przykłady dobrych praktyk edukacyjnych14. Przy wykonywaniu zadań zobligowani są do korzystania z wyszukiwarek internetowych15, konta pocztowego Gmail16, oprogramowania służącego do tworzenia i udostępniania w internecie albumów ze zdjęciami17, edytora tekstu i arkusza kalkulacyjnego online18, programu do komunikacji19, internetowego translatora20 i kalendarza21, programów do tworzenia treści multimedialnych22 oraz programu generującego strony WWW23. Potrzebnej wiedzy szukają sami - nie dostają jej gotowej w postaci wykładu czy podręcznika.

Uczestnicy kursu pracują nad takimi zagadnieniami, jak: budowa i planowanie lekcji oraz szkoleń; kształcenie poprzez wykonywanie projektów; edukacyjne znaczenie wyszukiwania wiedzy w internecie; kształcenie poprzez tworzenie stron WWW, blogów, albumów zdjęć (obrazkowych historii), cyfrowych opowiadań (obraz z dźwiękiem i animacjami), miksowanie otwartych zasobów edukacyjnych, gromadzenie i przetwarzanie danych na określony temat; edukacyjne znaczenie informacji zwrotnej oraz wymiany myśli i opinii; mapa myśli w kształceniu; e-learning jako metoda kształcenia; uczenie się poprzez nauczanie innych. W takim doborze metod i treści wyraźnie uwidacznia się motyw przewodni kursu LATINA - poznawanie określonych rozwiązań edukacyjnych (metod i narzędzi) poprzez korzystanie z nich. W metodzie kształcenia, na której opiera się kurs, wiedza postrzegana jest z perspektywy praktycznych umiejętności, rozumiana jest jako umiejętne zachowanie się, nie zaś jako intelektualna zdolność do przedstawienia teorii.

Znaczenie przykładu kursu LATINA dla polskiego szkolnictwa wyższego

Bazując na swoich dotychczasowych doświadczeniach dydaktycznych (stosowanie e-learningu, blended learningu i projektów edukacyjnych) oraz na korespondencji prowadzonej ze współorganizatorem kursu LATINA i jedną z jego uczestniczek24, autor jest przekonany, że rozwiązania metodyczne tego kursu można stosować w trakcie zajęć na dowolnych studiach uniwersyteckich. Konieczna jest do tego zmiana postrzegania roli prowadzącego - ograniczenie jej głównie do stawiania zadań oraz wskazywania narzędzi i standardów ich wykonania, a następnie recenzowania uzyskanych rezultatów. Programy większości przedmiotów powinny być dostosowane do wymogów współczesności, a zwłaszcza rynku pracy oraz do zainteresowań uczących się. Rolą studentów w takim modelu kształcenia byłoby przemyślenie problemu, zaplanowanie koniecznych działań, wyszukanie potrzebnej wiedzy i informacji oraz wykonanie zadania. Istotne jest przy tym, by zadania miały charakter problemowy, wymagały twórczego podejścia do nich i pozwalały na zastosowanie wiedzy w praktyce. W XXI wieku nieodłącznym elementem studenckich działań powinno być wykorzystywanie zasobów (także obcojęzycznych) i narzędzi dostępnych w internecie, a także wielu rozwiązań z zastosowaniem nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych. Preferowane przy tym powinny być programy dostępne bezpłatnie, także te umożliwiające pracę grupową25. Wszelkiego rodzaju tutoriale i niezbędne elementy teorii powinny być opracowane w formie kursu e-learningowego z częstymi odniesieniami do zasobów internetu. W celu kształcenia kompetencji „miękkich” zadania należałoby wykonywać głównie w grupach, korzystając przy tym z dyskusji, a także wzajemnego opiniowania i podpowiadania. Taki model kształcenia zgodny jest z postulatami nowatorskich dydaktyków26. Dałby absolwentom uniwersytetu szansę nabycia umiejętności i kompetencji porównywalnych do tych, które opisano na najwyższych poziomach Europejskich Ram Kwalifikacji27.

Bibliografia

  • F. Bereźnicki, Dydaktyka kształcenia ogólnego, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2004.
  • G. Dryden, J. Vos, Rewolucja w uczeniu, Wyd. Moderski i S-ka, Poznań 2000.
  • A. Szerląg, Oczekiwania wobec absolwenta szkoły wyższej jako podmiotu edukacji, [w:] tejże, Kompetencje absolwentów szkół wyższych na miarę czasów. Wybrane ujęcia, Oficyna Wydawnicza Atut, Wrocław 2009.

Netografia

INFORMACJE O AUTORZE

ZBIGNIEW OSIŃSKI

Autor jest samodzielnym pracownikiem naukowym w Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej UMCS w Lublinie. Przed habilitacją pracował w Instytucie Historii tej samej uczelni. Jego zainteresowania naukowe wiążą się z edukacyjnym wykorzystaniem technologii informacyjnej, zastosowaniem blended learningu i e-learningu w oświacie i szkolnictwie wyższym oraz edukacyjnymi wyzwaniami społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej na wiedzy. Z zakresu tej tematyki opublikował książkę Technologia informacyjna w edukacji humanistycznej oraz szereg artykułów w czasopismach i publikacjach zbiorowych.

 

Komentarze

Nie ma jeszcze komentarzy do tego artykułu.

dodaj komentarz dodaj komentarz

Przypisy

1 Przykładem może być przebieg dyskusji na stronach Strategii rozwoju szkolnictwa wyższego w Polsce do roku 2020, www.uczelnie2020.pl... oraz Forum Akademickie, www.forumakad.pl/fo.... [wszystkie adresy stron WWW aktualne w dniu 02.03.2010 r.].

2 F. Bereźnicki, Dydaktyka kształcenia ogólnego, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2004, s. 488.

3 Więcej na temat kompetencji studentów w artykule: A. Szerląg, Oczekiwania wobec absolwenta szkoły wyższej jako podmiotu edukacji, [w:] tejże, Kompetencje absolwentów szkół wyższych na miarę czasów. Wybrane ujęcia, Oficyna Wydawnicza Atut, Wrocław 2009 oraz w Archiwum spotkań Zespołu Ekspertów Bolońskich, www.erasmus.org.pl/....

4 A. Szerląg, dz.cyt., s. 45.

5 U. Sztanderska, W. Wojciechowski, Czego (nie) uczą polskie szkoły? System edukacji a potrzeby rynku pracy w Polsce, www.for.org.pl/uplo... .

6 Nowa wizja systemu edukacji, www.edunews.pl/inde....

7 Oslo University College, www.hio.no/content/....

8 LATINA, lato 2010, www.hio.no/Welcome-....

9 Na stronie WordPress, wordpress.com/. przykład - Lidia Wiśniewska, latlablidia.wordpre....

10 Google Dokumenty, docs.google.com.

11 YouTube, www.youtube.com/.

12 Google Mapy, maps.google.com/.

13 Wikipedia, www.wikipedia.org/.

14 Teacher Tube, www.teachertube.com... - zbiór filmów, zdjęć i nagrań audio stworzonych przez nauczycieli dla uczniów i nauczycieli; Educause, www.educause.edu/ - witryna stowarzyszenia promującego wykorzystanie technologii informacyjnej w szkolnictwie wyższym; The edublog awards 2009, edublogawards.com/ - zbiór najlepszych blogów edukacyjnych.

15 Google, www.google.pl/. Google Books, books.google.pl/boo.... Google Scholar, scholar.google.pl/. CC Search, wiki.creativecommon....

16 Gmail, mail.google.com/.

17 Picasa, picasa.google.com/. Picasa Web Albums, picasaweb.google.co....

18 Google Dokumenty, docs.google.com.

19 Google Talk, www.google.com/talk....

20 Google Tłumacz, translate.google.co....

21 Google Kalendarz, www.google.com/cale....

22 MS Photo Story 3, www.microsoft.com/w.... VideoSpin, videospin.com/Redes....

23 iGoogle, www.google.com/ig.

24 Charakterystyczne stwierdzenia: Zdecydowanie uważam, że takie podejście (jak w LATINA) jest stosowane w środowisku uniwersyteckim (na uniwersytetach, które są skłonne do zmiany…) - i rzeczywiście wielu wierzy, że przyszłością nauczania będzie taka formuła; Myślę, że nauka oparta na korzystaniu z internetu przynosi lepsze efekty niż większość ludzi sądzi; Przyszłość kształcenia wymaga integracji kompetencji „miękkich” i „twardych”, co jest możliwe dzięki połączeniu oddziaływań nauczyciela i zasobów internetu; Koledzy z LATINA podkreślają szczególne znaczenie blogowania dla rozwoju kompetencji „miękkich”, znaczenie korzystania z internetu i samego kursu dla rozwoju kompetencji językowych, a także znaczenie grupowego i wielokulturowego środowiska pracy dla rozwoju kompetencji „miękkich” [tłumaczenie własne].

25 Google Dokumenty, docs.google.com; MS Office on-line, office.microsoft.co....

26 G. Dryden, J. Vos, Rewolucja w uczeniu, Wyd. Moderski i S-ka, Poznań 2000.

27 Europejskie ramy kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie, ec.europa.eu/dgs/ed....