Abstract

The aim of the article is to present an original model of social reporting in courts. Thus, an attempt has been made to fill the cognitive gap in terms of using our knowledge of social reporting in public organization. The article includes both appropriate methods for quantitative and qualitative research in other words the so-called mixed method design. Literature of the subject and empirical research from secondary sources have been used, as well as multiple case studies. Analysis conducted by the author shows that besides their statutory-judicature, the courts more and more often interact with their stakeholders by taking pro-social action. They do not make it in systemic way, and most often they fail to communicate those activities to the local community. Social reporting may provide a perfect tool that allows not only control of the socially engaged actions undertaken by the courts, but also their ordering, coordination and monitoring. It also involves the employees and other stakeholders in court management.

References

• Baj, K., i Krakowińska, A. (2012). GRI G4 - nowy standard raportowania. W: H. Żukowska, W. Janik (red.), Audyt zewnętrzny sprawozdania finansowego a wiarygodność przedsiębiorstwa (s. 187-197). Lublin: Wydawnictwo KUL.
• Banasik, P. (2015). Społeczna odpowiedzialność - przełom w zarządzaniu organizacją wymiaru sprawiedliwości. Kwartalnik Nauk o Przedsiębiorstwie, 3(36), 61-69.
• Banasik, P., i Niestrój, J. (2017). Koncepcja dobrej praktyki: Sąd w otoczeniu społecznym opracowana w ramach wdrożenia pilotażu dobrego zarządzania jednostkami wymiaru sprawiedliwości w ramach Projektu PWP Edukacja w dziedzinie zarządzania czasem i kosztami postępowań sądowych - case management. Program Operacyjny Kapitał Ludzki dla Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury. Zbiór dobrych praktyk zarządzania sądami powszechnymi - Seria Metodyki. Kraków: Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury.
• Banasik P. (2017). Sąd zaangażowany społecznie - pożądany kierunek zmian, Warszawa: Wydawnictwo CH Beck.
• Burkhardt-Holm P., i Chebbi, C. (2008). Master's degree in sustainable development in Switzerland, the first master course comprising three faculties. Environmental Science and Pollution Research, 15(2), 139.
• Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z dnia 11 listopada 2014 r. L 330/1.
• Epstein, M.J. Flamholtz, E.G., i McDonough, J.J. (1976). Corporate social accounting in the United States of America: State of the art and future prospects. Accounting, Organizations and Society, 1(1), 23-42. https://doi.org/10.1016/0361-3682(76)90005-2
• Gray R, Owen D., i Maunders K.T. (1987). Corporate Social Reporting: Accounting and Accountability. Hemel Hempstead: Prentice Hall,
• Hansmann, R., Mieg, H.A., i Frischknecht, P.M. (2010). Qualifications for contributing to sustainable development a survey of environmental sciences graduates. Gaia-Ecological Perspectives for Science and Society, 19(4), 278-286. http://dx.doi.org/10.14512/gaia.19.4.10
• Herr K., i Anderson, L.G. (2005). The Action Research Dissertation: A Guide for Students and Faculty. California: Sage Publications.
• Manoliadis, O. (2009). Education for sustainability: Experiences from Greece. Journal of Professional Issues in Engineering Education and Practice, 135(2), 70-74.
• Mazur, S. (2015). Współzarządzanie a administracja publiczna. W: S. Mazur (red.), Współzarządzanie publiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
• Mazurczak, A. (2012). Raportowanie społecznej odpowiedzialności biznesu jako nowy element raportowania biznesowego. W: B. Micherda (red.) Kierunki ewolucji sprawozdawczości i rewizji finansowej (s. 88-98). Warszawa: Difin,.
• Mikulska, T., i Michalczuk, G. (2014). Raportowanie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstwa. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego - Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia, 827(69), 209-219.
• Osagie, E.R., Wesselink, R., Blok V., Lans, T., i Mulder, M. (2016). Individual Competencies for Corporate Social Responsibility: A Literature and Practice Perspective. Journal of Business Ethics, 135(2), 233-252. http://dx.doi.org/10.1007/s10551-014-2469-0
• PN-ISO 26000 (2012). Wytyczne dotyczące społecznej odpowiedzialności. Warszawa: Polski Komitet Normalizacyjny.
• Rok, B. (2004). Odpowiedzialny biznes w nieodpowiedzialnym świecie/. Warszawa: Akademia Rozwoju Filantropii w Polsce, Forum Odpowiedzialnego Biznesu.
• Roszkowska, P. (2011). Rewolucja w raportowaniu biznesowym. Interesariusze, konkurencyjność, społeczna odpowiedzialność. Warszawa: Difin.
• Salomon, J.F., i Darby, L (2005). Is private social, ethical ad environmental reporting mythicizing or demytholozing reality? Accounting Forum, 29(1), 27-47. https://doi.org/10.1016/j.accfor.2004.12.003
• Segalas, J., Ferrer-Balas, D., Svanstrom, M., Lundqvist, U., i Mulder, K.F. (2009). What has to be learnt for sustainability? A comparison of bachelor engineering education competencies at three European universities. Sustainable Science, 4(1), 17-27.
• Sustainability: A Guide to TripleBottom Line Reporting, Group of 100 Inc. (2003). Pobrane z http://www.group100.com.au/publications/G100_guide-tbl-reporting2003.pdf.
• Wachowiak, P. (2013). Wrażliwość społeczna przedsiębiorstwa. Analiza i pomiar. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH.
• Wytyczne GRI4 (2016). Pobrane z https://www.globalreporting.org/resourcelibrary/Polish-G4-Part-One.pdf.
• Vazquez, J.L., Aza, C.L., i Lanero, A. (2016), Citizens' perceptions on social responsibility in public administration organizations: a case study on Spain. Transylvanian Review of Administrative Sciences, 48(E), 166-183, Pobrane z
• https://www.researchgate.net/profile/Jose_Luis_Burguete/publication/303946907_CITIZENS'_PERCEPTIONS_ON_SOCIAL_RESPONSIBILITY_IN_PUBLIC_ADMINISTRATION_ORGANIZATIONS_A_CASE_STUDY_ON_SPAIN/links/575ff6b208aed884621da1ac.pdf?origin=publication_list.